Powiedziałeś.. Lubię Cię...i...
Nie zdążyłeś dokończyć...
Może nie chciałeś....
Lubię Cię...słowa zwyczajne i wygodne...
Jak pisała Szymborska....
Lubi się kluski z makiem i szalik...
Lubię Cię, słowa obojętne nic nie znaczące..
Ale mogące wiele zmienić...
Kiedyś miałam przyjaciela najlepszego na świecie...
A przez zwykłe lubię Cię....
Oddalił się gdzieś daleko..
Kiedyś go rozumiałam, znałam myśli...
Wiedziałam co powie...
Teraz jest zupełnie kimś innym...
Kimś obcym......
Zapada zmierzch...a ja się nie boję
Nie boję się spojrzeć w czyjąś twarz...
Szum rozbijających się fal....
Zatrzymuję się na chwilę...
Tam w oddali samotne drzewo...
Rozświetlone bielą księżyca...
Zamykam oczy na chwilę,
Dryfuje w snach..
Jak tylko mogę najdalej...
To drzewo jest tak daleko...
ale jakie zielone...
Jeszcze żyje..
Jeszcze ma korzenie,
Jeszcze może czerpać wodę..
Oplata go mgła..
Tak jakby chciała wyssać z niego to co najważniejsze...
Nie mogę spać...
Nie mogę podejść bliżej...
Ktoś odcina korzenie...
Ale nie wszystkie...
Tak samo jak były obcinane te korzenie..
Tak teraz ludzkie jęzory doprowadzą człowieka...
Do krwawienia...od środka....
Grzmi...granatowe niebo rozświetlone blaskiem błyskawicy...
Przyjmuje zupełnie inny charakter...
I to drzewo też jakieś inne...
Już nie to samo...
Już nie będzie takie jak kiedyś zielone...
Za to jest suche...i smutne.....
Patrzę w Twoje oczy....na fotografii.....
Unoszę się nad ziemią.....
Razem z Tobą....
Tak rzeczywisty....
Tak nierealny.......
Tak bliski....tak odległy
Wszystko mu mogę powiedzieć......
A nie widzę jego uśmiechu......
Deszczu zapach.....
Piachu smak.....
Tego wszystkiego doświadcza każdy z nas.
Słońca zachód......
Zapada zmrok....
Na granatowym sklepieniu
Widnieje...
Tysiące gwiazd....
Każda z nich inna,
Inną duszę ma...
Czy odnajdą się,
dwie te same?
To zależy tylko od nas.
Dwie te same?
To nie możliwe!!!
Mogą być podobne,
Uzupełnią się wzajemnie,
To jest ich celem.