Po przebudzeniu nerwowo szukała Go obok siebie, zostało puste miejsce którego nikt nie zastąpi, przynajmniej nie tak...Próbowała przypomnieć sobie Jego twarz...bezskutecznie...nie pamiętała nic...zapomniała wiele co z nim się wiązało, nie zapomniała jak to jest czuć jego dotyk i oddech na karku...
Chwila rozmowy, między dwojgiem ludźmi...kiedyś tak bliskich dziś...no właśnie...dzielą ich tysiące kilometrów, ale i różnice zdań, nie potrafią dojść do kompromisu mimo to było kilka ciepłych słów...powiedzianych od niechcenia? Czy może miały jakiś sens?
Kiedyś...kiedyś było inaczej...więcej wolności...zbyt szybko dorosłam...znowu chciałabym pobawić się z dziećmi w piaskownicy...Ty za to zdziecinniałeś...nie potrafimy się porozumieć....nawet głupie cześć sprawia problemy...są rzeczy których nie naprawimy...trudno...trzeba przecież jakoś żyć...chyba...
No tak znowu puste miejsce i znowu trzeba zacząć od nowa. Kiedyś ktoś mi powiedział że zawsze można od nowa. Czy to prawda? Może...w każdej chwili da się zacząć od nowa tylko nie zawsze jest się w stanie zapomnieć o tym co było, odciąć się od przeszłości od wspomnień tych złych i dobrych? Nie możliwe, przynajmniej dla mnie...ciekawe jak długo wytrzyma to wszystko moje ciało...chociaż ból jaki mi jest zadawany jest tysiąc razy gorszy od tego fizycznego...o ile można jakoś to sformułować i porównać...Już dawno się zagubiłam, nie miałam czasu by się odnaleźć, sprzedałam a raczej zamieniłam to co miałam najcenniejsze, na coś co mnie rani...trzeba być chorym żeby tak postąpić...najwidoczniej jestem...